Weglopen heeft weinig met afstand te maken. Ik voel me heel ver terwijl ik gewoon hier ben. De warmte drukt op mijn huid. Het is niet te zien. Het is alleen maar waar omdat ik het voel. Net zoals veel dingen pas waar zijn als ik ze voel. Op dit moment is vrij weinig waar. Toen ze het zei, of eerder verklaarde, keek ik blijkbaar zo verdwaasd dat de waarzegster geamuseerd over de tafel boog om mijn hand vast te pakken. Lees meer
Mijn moeder zit aan de keukentafel. Haar stoel staat ver naar achter omdat haar dikke buik niet meer tussen de stoel en de tafel past. Ze zit op de stoel waar ze het liefst op zit. Altijd op zit. Lees meer
De gynaecoloog kijkt me onderzoekend, maar met een geruststellende blik aan. Fijn wanneer artsen daar de moeite voor nemen. Ik vraag me af wat ze denkt. Over mij. Hoeveel vagina’s ze in een week bekijkt, en of ze daar misschien een visie op heeft ontwikkeld. Lees meer
Ze liet de jurk over haar hoofd glijden. Over de zongebruinde huid die nog plakkerig was van warm en zweet. De dunne stof bewoog subtiel mee onder haar bewegingen, en bleef even achter het elastiek van haar onderbroek hangen voor het tegen de achterkant van haar bovenbenen bleef rusten. Lees meer
